Handleiding nabestaanden……. Wow……. lastig……. Doe het maar wel!
‘Doe me een plezier en neem die handleiding nabestaanden ter hand. Of je hem invult of niet, dat maakt me niet uit. Wel raad ik je aan, om in gesprek te gaan over wat het betekent als jij niet terugkomt. Want als ik bij je nabestaanden aan tafel zit, helpt het enorm als we het gesprek dat jullie hadden, voort kunnen zetten. Ja het is een tranentrekker, maar doe het maar wel. Dat lastige gesprek gaat jullie dichter tot elkaar brengen’.
De eenheid waar ik als geestelijk verzorger aan verbonden ben, levert per jaar modules militairen voor inzet in Uruzgan. Vandaag is er een ‘thuisfrontinformatiedag’ voor vertrek. Allerlei wetenswaardigheden voor de militair en het thuisfront passeren de revue. Belangrijk en tijdloos onderdeel van mijn bijdrage lees je hierboven.
In de pauze zijn er verschillende partners die me zeggen: ‘we gaan het doen hoor’. Meer hoeft er niet gezegd. In de ogen zie ik een twinkeling van ‘dit zetje heb ik nodig om het gesprek aan te gaan.’
Praten over je dood en hoe dan verder, is voor de meesten van ons een lastig onderwerp. Wanneer je het gesprek met je geliefde, je kind en je naasten toch aandurft, kom je dichter tot elkaar. Kom je bij gedeelde draagkracht. Keer op keer ervaar ik het weer in prachtige ontmoetingen.
Volgens mij geldt het voor zoveel meer momenten in het leven. De momenten die sterke emotie oproepen en dus liever vermeden worden. Juist dan geldt ‘Doe het maar wel!’ Praat met elkaar over waar het echt om draait, tranentrekker of niet. Stuntel en zoek naar woorden om aan te geven wat je raakt. Laat een stilte vallen zodat de ander kan aansluiten bij gedeelde emotie.
Kortom, voor mij geldt: bij een innerlijk ‘Wow……..lastig’, is het juist van belang het onderwerp te delen met iemand die je na staat.
Wat is jouw ervaring?
28 februari 2024
