We kunnen aan van alles en nog wat twijfelen. We ontwikkelen allemaal een manier om met onze twijfel om te gaan. We aarzelen en vallen stil, gaan juist harder zingen…..
In ons vak kunnen we twijfelen aan het nut van een bepaalde opdracht. Het makkelijkste is wanneer je in de positie bent om de ander te overtuigen dat wat er opgedragen wordt te veel vragen oproept en dus beter achter wege gelaten kan worden. Jammer als de opdrachtgever op zijn strepen gaat staan. Het moet. Jammer? Daar kom ik zo op terug.
We kunnen twijfelen aan de liefde van onze geliefde. Dan raakt de twijfel aan de fundamenten van ons bestaan en komen er existentiële vragen naar boven. Waarom gaat het de laatste tijd zo tussen ons? Ben ik soms niet goed genoeg? Vroeger liep het prima, blijkbaar doe ik iets verkeerd. Maar wat? Je droomt van een toekomst samen en ergens, je weet al niet eens meer waar, sloop de twijfel binnen. Alle idealen en plannen doen er niet meer toe. Het raakt ons zo diep omdat je ten diepste aan jezelf gaat twijfelen. En nu? Hoe moet het verder?
Hoe ga je om met de twijfel die de kern raakt? Keer je naar binnen? Hopend dat je in jezelf een antwoord vindt? Ga je met iemand praten, iemand waarvan je hoopt dat die je verder kan helpen? Of laat je de dagen zich aan een rijgen en hoop je dat de twijfel overgaat?
Het is net Pasen geweest, het feest van het altijd nieuwe begin.
De natuur is doods en kleurloos, dan springen de knoppen open en komt alles tot bloei. Er is geen einde aan het laatste einde er is altijd een nieuw begin.
Voor christenen het feest van de Opstanding. Voor velen was Jezus de Messias, maar het verhaal stopte aan een martelwerktuig. Waarachtig een verhaal om vragen bij te stellen. Totdat …… het oer verlangen dat het licht het van het duister wint, in dit verhaal een anker vindt.
Geen twijfel of vragen meer?
Wat houd ik van mensen die hun twijfel serieus nemen en er openlijk mee verder proberen te komen. Wat vind ik het prachtig als twijfel door je gesprekspartner serieus genomen wordt. Op je strepen gaan staan, is voor mij dan ook geen goede reactie. Het komt immers voor dat we elkaar kunnen gidsen in hoe het leven verder kan. In hoe we samen de liefde weer kunnen laten opbloeien.
Hoe ga je om met existentiële twijfel en de vragen die daar bij horen?
Voor mij geldt: neem de twijfel en de vragen serieus. Laat het niet naar binnenslaan, ga er mee aan de slag. Neem elkaar serieus en het leven verdiept zich. Twijfel en Liefde bestaan immers naast elkaar……..
3 April 2024
